Zdjęcia produktu są poglądowe, produkt w rzeczywistości może się nieznacznie różnić.

„Podróż do wnętrza Ziemi” (Voyage au centre de la Terre, 1864) to jedno z najbardziej ikonicznych dzieł Juliusza Verne’a, łączące naukę XIX wieku z czystą przygodą. Historia rozpoczyna się w Hamburgu w 1863 roku, gdy mineralog, profesor Otto Lidenbrock (w oryginale Otto Lidenbrock, czasem tłumaczony jako von Lidenbrock), odkrywa zaszyfrowany pergamin ukryty w egzemplarzu Heimskringli Snorriego Sturlusona. Wiadomość, napisana runami przez XVI-wiecznego islandzkiego alchemika Arne Saknussemm’a, wskazuje drogę do wnętrza Ziemi przez krater wygasłego wulkanu Sneffels na Islandii.

Lidenbrock wyrusza w podróż wraz ze swoim siostrzeńcem Axelem (narratorem powieści) oraz islandzkim przewodnikiem Hansem Bjelke. Docierają do Reykjaviku, a następnie do Sneffels. 28 czerwca rozpoczynają zejście przez krater Scartaris, rozpoczynając podziemną ekspedycję, która prowadzi przez geologiczne galerie, warstwy bazaltu, granitu i wapienia, osiągając głębokość ponad 140 km pod skorupą ziemską (zgodnie z fikcyjnymi obliczeniami Lidenbrocka, choć niezgodnymi z rzeczywistością naukową).

W trakcie wyprawy odkrywają podziemne morze o szerokości około 80 km – nazwane Morzem Lidenbrocka, po którym podróżują prowizorycznym tratwą o nazwie Virgil. Na jego brzegach znajdują się gigantyczne skamieniałości, lasy kolosalnych grzybów oraz prehistoryczne stworzenia, takie jak ichtiozaur i plezjozaur – nawiązujące do paleontologicznych teorii XIX wieku. W pewnym momencie napotykają nawet prymitywnego człowieka żyjącego obok mamutów – scena ta łączy naukowe spekulacje z fantastyką.

Ostatecznie, po erupcji wulkanicznej, trio zostaje wyrzucone na powierzchnię przez włoski wulkan Stromboli – 27 sierpnia. Choć nie docierają dosłownie do centrum Ziemi, powracają z cenną wiedzą geologiczną i paleontologiczną, a także dowodami na to, że wnętrze naszej planety wciąż skrywa nieznane tajemnice.

Choć dziś wiemy, że przedstawione dane są geologicznie niemożliwe, dzieło Verne’a było przełomowe dla literatury fantastycznonaukowej. Autor wplótł w fabułę autentyczne teorie epoki, takie jak stratygrafia, wulkanizm czy paleontologia, tworząc opowieść o eksploracji, która do dziś pozostaje uniwersalnym klasykiem.

Rewers monety przedstawia scenę, która w symboliczny sposób ukazuje większość fabuły powieści – streszcza liczne przygody, przez które musieli przejść bohaterowie: wspinaczkę po ogromnych skałach, ucieczki przed wszelkiego rodzaju gigantycznymi stworzeniami próbującymi ich pożreć, wędrówki przez jaskinie, przekraczanie pól gigantycznych grzybów, obserwowanie walk dinozaurów oraz podróż na drewnianej tratwie… To moneta pełna szczegółów, wybita w ultra-wysokim reliefie i wykończona w stylu antique finish, co pozwala dostrzec każdy detal. Tytuł powieści został pozłocony i umieszczony w lewym dolnym rogu.

Awers ukazuje moment, w którym profesor Lidenbrock snuje wizję przygody życia – podróży do wnętrza Ziemi – opowiadając o niej swojemu siostrzeńcowi w wielkiej sali mineralogicznej. W scenie tej pojawiają się olbrzymie grzyby, dinozaury, skały, morze, jaskinie oraz potężny wybuchający wulkan, który niszczy wszystko. Na awersie umieszczono także: nominał, kraj emisji, rok wybicia, wagę, metal oraz jego próbę. Ta strona monety również została wykończona w stylu antique finish, co pozwala podziwiać każdy milimetr powierzchni – z dodatkiem pełno kolorowej lawy i eksplozji wulkanu.