Major Wojska Polskiego Hieronim Dekutowski urodził się 24 września 1918 r. w Tarnobrzegu. Aktywna postawa odpowiedzialności patriotycznej cechowała Dekutowskiego już w latach młodzieńczych. Harcerz drużyny im. Jana Henryka Dąbrowskiego, członek Sodalicji Mariańskiej. Podczas wojny obronnej 1939 r. był ochotnikiem, 17 września przekroczył granicę z Węgrami i został internowany. Z obozu jednak uciekł i przedostał się do Francji, gdzie w Polskich Siłach Zbrojnych walczył z Niemcami. Następnie został ewakuowany do Anglii. W marcu 1943 r., zaprzysiężony jako cichociemny, przyjął pseudonimy „Zapora” i „Odra”(używał głównie tego pierwszego). W nocy z 16 na 17 września 1943 r. w ramach operacji zrzutu cichociemnych („Neon 1”) Hieronim Dekutowski trafił do placówki „Garnek” 103 w okolicach Wyszkowa. Lot z Anglii halifaksem BB-378 „D”, należącym do dywizjonu RAF, trwał 12 godzin i 30 minut.
„Zapora” razem z dowódcami pododdziałów swojego zgrupowania został aresztowany przez komunistyczną bezpiekę we wrześniu 1947 r. w Nysie. Przewiezionych do aresztu śledczego na Rakowiecką w Warszawie poddano brutalnemu śledztwu. 15 listopada 1948r. komunistyczny sąd skazał siedmiu „Zaporczyków” na kilkakrotne kary śmierci. Hieronim Dekutowski został zamordowany strzałem w tył głowy 7 marca 1949 r. Jego szczątki odnaleziono i zidentyfikowano dopiero w 2013 r. Przez długie lata PRL-u komuniści zakłamywali jego życiorys. Inaczej było na Zachodzie, gdzie w 1964 r. legalny Rząd Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie przyznał pośmiertnie mjr. „Zaporze” Srebrny Krzyż Virtuti Militari. Dopiero w 1994 r. Sąd Wojewódzki w Warszawie uznał, że Hieronim Dekutowski i jego zamordowani podkomendni prowadzili działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego.
