Południowe Niebo, Zestaw 3 monet: Gwiazdozbiór Krzyża Południa, Pawia i Oriona

Zestaw składający się z 3 monet należących do serii "Południowe Niebo". Każda z monet przedstawia inny gwiazdozbiór ozdobiony drukiem UV.

Krzyż Południa – najmniejszy, 88. co do wielkości, gwiazdozbiór nieba, charakterystyczny dla nieba południowego. W szerokościach geograficznych Europy nie jest współcześnie widoczny, co jest rezultatem precesji osi Ziemi. Z Wysp Brytyjskich przestał być widoczny około 3000 r. p.n.e. Jeśli chodzi o północne wybrzeża Morza Śródziemnego, znikł z nieba około 500 roku n.e. Cztery gwiazdy tworzące Krzyż Południa były znane już Ptolemeuszowi, jako część gwiazdozbioru Centaura. Dłuższe ramię krzyża wskazuje w przybliżeniu południowy biegun niebieski, stanowiąc ważny element orientacyjny dla dawnych żeglarzy. Gwiazdozbiór ma kształt krzyża łacińskiego. Współcześnie Krzyż Południa jest patriotycznym symbolem dla narodów półkuli południowej: umieszczono go na flagach Australii, Papui-Nowej Gwinei, Nowej Zelandii, Samoa i Brazylii.

Paw  – wyraźna, choć w większości składająca się ze słabych gwiazd, konstelacja nieba południowego. Leży na skraju Drogi Mlecznej, na południe od Strzelca i obok Tukana. Należy do grupy pięciu sąsiadujących ze sobą konstelacji wyobrażających ptaki – (Feniksa, Rajskiego Ptaka, Tukana i Żurawia). Liczba gwiazd dostrzegalnych nieuzbrojonym okiem: około 45 i jest 44. co do wielkości na niebie. Niewidoczna w szerokości geograficznej Polski. Konstelacja ta została wprowadzona przez nawigatorów holenderskich Pietra Dirksza Keysera oraz Fredericka de Houtmana pod koniec XVI w. Keyser zmarł na Jawie w trakcie wyprawy. Po powrocie do Holandii, de Houtman przekazał sporządzony katalog gwiazd astronomowi Petrusowi Planciusowi, który naniósł konstelację na globus nieba w końcu 1598. Gwiazdozbiór ten został szerzej zaakceptowany, gdy niemiecki astronom Johann Bayer opisał go w swoim dziele Uranometria w 1603 roku.

Orion – 26. co do wielkości konstelacja położona w obszarze równika niebieskiego. Oznacza to, że gwiazdy znajdują się na obu półkulach niebieskich. W szerokości geograficznej Polski widoczna od października do końca lutego, gdy gwiazdozbiór znika na zachodzie. Górowanie przypada na początek grudnia. Jest jednym z najbardziej charakterystycznych gwiazdozbiorów nieba zimowego, łatwym do odnalezienia i zidentyfikowania. Wokół niego łatwo odszukać gwiazdozbiory Bliźniąt, Byka, Wielkiego Psa oraz Zająca. Liczba gwiazd dostrzegalnych nieuzbrojonym okiem wynosi około 120.